A Kadir Jasin : Adakah Lagi Tempat Melayu Bergantung?

SEORANG usahawan Melayu yang pada satu ketika dulu amat berjaya dan tersohor dengan mainan pasaran sahamnya yang sangat licik tetapi sudah lebih sedekad terpelanting daripada perniagaan arus perdana di Malaysia kerana politik, bertanya saya kepada siapakah orang Melayu boleh bergantung.

Bukan alang kepalang punya soalan itu. Orang putih kata, a million-dollar question (soalan sejuta dolar). Saya kata, soalan yang tidak ada jawapan. Lagi hebat, dia bertanya soalan itu (melalui sistem pesanan ringkas/SMS) dari di Milan, Itali yang berupa ibu kota fesyen dunia.

Untuk sama-sama memahami dan memikirkan jawapan kepada soalan berkenaan, izinkan saya mengemukakan beberapa fakta, andaian dan keluhan sebagai asas perbahasan:

1. Di saat-saat kedudukan orang Melayu semakin terdesak dan terancam, kepemimpinan Melayu di kedua-dua belah sempadan politik dilemparkan pelbagai dakwaan, tuduhan dan insinuasi yang sangat dahsyat. Ada tuduhan sudah terbukti. Ada tuduhan sekadar sensasi. Ada tuduhan disangkal sepenuh hati. Ada yang pucat kesing, murung berdiam diri. Apabila tuduhan tidak dibalas, tentu ada yang percaya ia berasas.

2. Persepsi yang semakin negatif di kalangan orang Melayu sendiri terhadap jati diri, integriti dan moral pemimpin politik Melayu.

3. Yang malu, rugi dan dicaci adalah orang Melayu. Dan Melayu bukanlah ramai sangat di Malaysia ini. Menurut Bancian 2010, penduduk Malaysia seramai 27,484,596 orang. Daripada jumlah itu, Melayu 50.1%, Cina 22.5%, Bumiputera bukan Melayu 11.8%, India 6.7%, kaum-kaum lain 0.7% dan orang asing 2.25 juta atau 8.2%.

4. Jadi hanya separuh penduduk Malaysia orang Melayu dan orang Melayu pula, secara purata, adalah lebih daif daripada orang Cina dan India di segi ekonomi. Orang Melayu dan Bumiputera adalah warga ekonomi kelas tiga. 

5. Orang Melayu semakin lemah di segi politik kerana berpecah tiga antara Umno, Pas dan PKR. Hanya Umno boleh dianggap parti yang berorientasikan Melayu. Itu pun azam Melayunya semakin luntur. Pas mengaku parti Islam dan PKR parti pelbagai kaum.

6. Kepemimpinan Melayu, sama ada dalam Umno, Pas atau PKR tidak lagi komited 100% mempertahan dan memperluaskan kuasa politik dan ekonomi Melayu/Bumiputera kerana berlumba-lumba memikat hati pengundi Cina dan India.

7. Sikap orang Melayu yang semakin lemah dan negatif terhadap jati diri bangsa, penerokaan ilmu, komitmen kepada kerjaya, mencari kejayaan dan mengumpul harta. Orang Melayu tidak malu lagi menjadi peminta bantuan dan penerima subsidi. Mereka semakin tidak berdaya berdikari, sesat dan hilang arah tujuan.

8. Mungkin benarlah kata Hang Tuah, takkan Melayu hilang di dunia. Tetapi kita tidak pernah pula mendengar Hang Tuah berkata, takkan Melayu hilang di Tanah Melayu. Hari ini, ke mana pun kita pergi di dunia, kita akan berjumpa orang Melayu yang boleh hidup senang di perantauan.

9. Saya sangat komited kepada pendirian bahawa zaman orang Melayu bergantung semata-mata kepada kepemimpinan politik Melayu sudah berlalu. Kalau orang Melayu masih berasa perlu mempertahankan bangsa mereka, mereka perlu mewujudkan suara atau kuasa ketiga di luar kerangka politik dengan berpayungkan Raja-Raja mereka.

10. Dan dalam jangka masa singkat, saya tidak nampak wujud jalan pintas yang akan membolehkan orang Melayu mengembalikan kedudukan dominan mereka sebagai bangsa induk Malaysia. Kuasa ekonomi orang Melayu tidak pernah ada. Kini kuasa politik semakin terancam. Wallahualam.